Het woord ‘narcisme’ kwam al een paar keer op mijn pad.
Toen ik het de eerste keer hoorde, voelde ik me omver geblazen.
Het bestond dus echt, datgene waar ik toen middenin zat.
Uit respect voor de personen die me hierin toen triggerden, zal ik hen niet noemen,
want daar gaat het mij niet om. Waar het me wel om gaat,
is wat ze me geleerd hebben en hoe ik daardoor geworden ben wie ik nu ben:
in contact met mijn innerlijke stem en verlangen.
"Narcisten zullen het verhaal telkens verdraaien om jou ongelijk te geven. Alles is altijd de schuld van iemand anders. Ze zullen zeggen dat jouw kwetsbaarheid zwakte is, en dat is jouw probleem. Ze doen mensen pijn, net zoals iedereen dat kan, maar ze zullen zich niet verontschuldigen of proberen het goed te maken. In plaats daarvan zullen ze beweren dat het gewoon is wie ze zijn en dat anderen ermee moeten omgaan."
Wanneer narcisme speelt of opduikt in je leven, brengt dit krachtige lessen mee voor wie bereid is om diep te graven. Het biedt een mooie kans voor wie er vanuit spiritueel oogpunt naar streeft om zijn/haar schaduwkanten onder ogen te komen en deze bewust te integreren. Zolang je je echter slachtoffer voelt van het narcistische gedrag van de ander, blijf je zelf mee de dynamiek tussen jullie beiden in stand houden: de een geeft de ander de schuld, de ander vat het persoonlijk op en dat patroon blijft zich herhalen…
Hoe komt het dan dat iemand vanuit een slachtofferrol toch het arrogante gedrag van de ander blijft tolereren? Vaak speelt hier de onderliggende overtuiging “ik ben de liefde niet waard”. De narcist wordt dan een krachtige spiegel van je innerlijke criticus en zelfhaat, waardoor een overtuiging van onwaardigheid wordt bevestigd. Als je geluk hebt, herken je dit patroon. Zo niet, ga je verder in de dans der illusie. Want het is een illusie!
Wanneer je eigenliefde sterker wordt, verliest de schaduw van onwaardigheid zijn grip. Je ontwaakt en wordt nuchter. Je beseft hoe blind je bent geweest en dat kan soms tot schaamte en verwarring leiden. Heb ik het allemaal verzonnen? Ligt het aan mij?
Eens, in mijn eigen verwarring, vroeg ik aan mijn psychotherapeut met wie ik jarenlang heb samengewerkt of ik zelf een narcist was. Ze antwoordde: "Nee! Alleen al het feit dat je je er zorgen over maakt of de vraag stelt, zegt mij dat dat niet het geval is. Als ik je wonden en verleden ken, weet ik 100% zeker dat je dat niet doet."
Uiteraard kunnen we allemaal wel eens opgaan in of vol zijn van onszelf, maar dat betekent nog niet dat je een narcistische persoonlijkheid hebt. Bij personen op het narcistische spectrum ontbreekt het namelijk aan empathie en de wil om de ander te ontmoeten.
Op een dag had ik er zelf genoeg van. Vanaf dan gaf ik mijn grenzen aan en had ik meer respect voor mezelf. Vaak vindt een narcistische persoon dit niet leuk; hij/zij wordt kwaad en beschuldigt je ervan dat je verandert. En dat is oké. Want als genoeg genoeg is, is het tijd om te gaan en gaan jullie wegen uit elkaar.
Lichaamswerk was voor mij de sleutel naar meer zelfliefde. Ik kwam er in contact met mijn eigen verlangens en behoeften, leerde deze erkennen en uitspreken. Via lichaamsbewustzijn kon ik beter aanvoelen en aangeven waar mijn grenzen lagen.
Met liefs en tot snel!
Inge 🌸
Comentários